به نام آفریننده ی زمین
پس از ساخت و پرتاب تلسکوپ هابل و پیشرفتهای فضایی دید انسان از فضای بیکران خود دچار تحولی اساسی گردید. و نیز کشف و دریافت موقعیت زمین در میان دیگر جرام آسمانی و با درک عظمت و بزرگی دنیای پیرامون ما یعنی کیهان وسیع اطراف زمین، انسان بیش از پیش به ناچیز بودن زمین در میان جهان پیرامونش پی برد. و به نظریه زمین مرکزی گذشته می خندید.اگر به تصاویر گرفته شده از آسمان نظری بیفکنید به خصوص برخی تصاویر که موقعیت زمین را نشان می دهند متوجه سخن من خواهید شد.
اما زمین در این دنیای بزرگ که البته هنوز میزان بزرگی آن به طور دقیق مشخص نشده است، چه جایگاهی دارد؟ آیا فقط سیاره ای کوچک است در منظومه شمسی؟ و منظومه ی شمسی خود مجموعه ای از یک خورشی و چند سیاره با وسعت نه چندان زیاد در گوشه ای از کهکشان راه شیری است و کهکشان راه شیری هم یک کهکشان منوسط در میان میلیاردها کهکشان دیگر؟
آیا فقط همین است و بس؟ گر چه هنوز دانشمندان سیاره ای مشابه زمین که قابلیت سکونت داشته باشد نیافته اند اما بسیار امیدوار به این کشف هستند. در صورت کشف این سیاره چگونه خواهد بود؟ آیا موجوداتی هم در آن زیست می کنند؟ آیا موجودات ذی شعوری هم در آن وجود خواهند داشت؟ اینها تعدادی از بیشمار سوالاتی است که دانشمندان در این باره با آن روبه رو هستند.
اما بیاییداز جهتی دیگر به این قضیه نگاه کنیم. آیا در صورت کشف سیاره و سیارات قابل زیست با موجودات ذی شعور در این عالم و کیهان بی کران این سیاره یا سیارات چگونه خواهند بود؟ آیا در این سیارات خانه ای همانند کعبه یافت می شود؟ آیا در این زمین ها زمینی همانند زمین کربلا یافت می شود؟ آیا آنها هم همانند ما انسانها حسینی دارند؟
البته که حسین(ع) در تمام جهان آفرینش یکی است و زمین کربلا یگانه زمین خلق شده با ویژگیهای منحصر به فرد خوداست.در این دنیای بزرگ که برای سفر از کهکشانی به کهکشانی دیگر آنهم با سرعت نور میلیون ها سال زمان لازم است، آیا در این جهان بی کران کربلا همانندی دارد؟
کربلا زمین خدا، عاشورا روز خدا و حسین خون خداست. این زمین ابدی است این خون تا قیامت مایه ی مباحات زمین بر ستاره ها و اجرام بزرگ و کوچک آسمانی است. خورشید بر ستاره های که صدها و هزاران بار از خودش بزرگترند فخر و مباحات می کند که هر روز بر زمین کربلا و بر زائران حرم حسین می تابد. خورشید فریاد بر می آورد که ای ستارگان آسمان، ای کهکشانها، ای شعرای یمانی، ای حوت، ای اسد، ای حمل، ای برساووش، ای عیوق آیا شما سیاره ای همچو زمین دارید؟ شما کجا بودید روز عاشورا؟ آیا چنین روزی را به خود دیده اید؟ اگر دیده بودید بر من خرده نمی گرفتید که چرا خون می گریم؟ ای سیاه چاله ها آیا شما سیاه ترید یا روزی که خون خدا بر زمین ریخت؟ ای ستارگان آسمان آیا شما درخشانترید یا ستارگان شهید دشت کربلا؟ شما کجا و نور حسین کجا؟ شما در برابر او همچون شمعی هستید در برابر آفتاب.
در تمام آفرینش کربلا تنها قطعه ای خاکی است که خون حسین بر آن جاری شد و تا قیامت مایه ی مباحات زمیننیان است. هر چند زمین سیاره ای کوچک در کهکشان شیری در برابر بزرگی جهان پیرامونش شنی است در بیابانی بزرگ، اما قدر این زمین به کربلاست که عظمت و شرف آنرا از تمام آفرینش بالاتر قرار داده و خداوند رحمان آنرا برای سکونت انسان معین کرده است.
تصویر زیر موقعیت زمین در کهکشان راه شیری را نشان می دهد.
کلمات کلیدی:
